bir kere kaç yıllık sevgilim unutmuştu.
ve o süreçte kavgalıydık.
herhalde hayatımda ilk ve tek defa bir kadın olarak dırdır etme deneyimini yaşadım, hatta öyle bir dırdır ettim, öyle bir konuştum ve öyle bir hayatı zindan ettim ki adama, sonraki yıllarda "blatta'nın doğum günü haftası şenlikleri" falan gibi bir hafta önceden kutlamaya başlamıştı garibim.
hediyeler, pastalar falan, ne yapacağını şaşırıyordu.
dediğim gibi, kavgalı olduğumuz dönemdi ve insan hakikaten kendini çok değersiz hissediyor.
sonra doğum gününü unuttuğum insanları düşündüm, hakikaten değer vermediğim ve umursamadığım insanlarınkini unutuyorum.
bir de yüzlü yüzlü bana, "sana çok kızgındım, unutmam doğal" demişti, çıldırmıştım. :)
ama bunun ilişki dinamiğiyle ilgisi var.
ilişkide genel olarak mutsuzsan, sevilmediğini hissediyorsan, genel olarak ilgisizlik varsa, duygusal tatmin yoksa, o zaman "eh tamam artık" denecek bir noktaya taşıyabilir.
o zaman zaten durum, "doğum günümü kutlamadı diye ayrıldım" olmaz.
asla kabul edilebilir bir şey değil doğum gününün unutulması.
yoğunluk, bilmem ne, hiç önemi yok.
ama bunun karşılığında verilecek tepkiyi, ilişkinin genel durumu belirler.
0